Daha birkaç gün önce yaşadığım bir olayı anlatayım: Bir sosyal medya platformunda kendi çapında bir edebî derginin hesabını yürütmekle sorumluyum. Kişiye ait olmayan bu hesaba takipçilerden birinin paylaşım bildirimi düştü. Paylaşımında, yeğenleri istediği için onları karanlık bir odaya toplayarak onlara korkunç hikayeler anlattığını, gece rüyalarına girmesin diye de arada bir güldüğünü, bu sebeple dört yaşındaki yeğeninin “Ama gülünce olmuyor ki…” dediğini belirtip en sonda “Eyvallah bebe!” yazmış.
Dergi hesabı olduğu için normalde takipçi paylaşımlarına yorum yapmam. Ancak konunun önemine binaen ve şahsıma ait başka bir hesap da olmadığından dergi hesabından onu uyarmayı insanî bir görev bildim. Baktım, kendi yazıp kendi beğenen tayfadan. Yani aslında kimsenin zerre umursamadığı ama sanki milyonlar onu izliyormuş gibi ihtirasla ve egoyla arada büyük laflar, çoğunlukla küçük şahsi basitliklerini meziyet gibi paylaşan bir hesap. Aslında yine yazmazdım ama bu genç hanım, 25 yaşlarında, İslami İlimler mezunu, meşhur bir yardım kuruluşunun Filistin’e, Bosna’ya, Suriye’ye falan yollayacağı kadar aklı başında birine benziyordu. Ayrıca mezuniyeti bakımından MEB’de öğretmen olma, Diyanet’te çocuklara kurs verme ihtimali de vardı. Bunlar olmasa bile muhtemelen bir gün anne olacağı için böyle büyük bir yanlışı gençken yolun başında fark etmesini sağlamak maksadıyla şunları yazdım:
Çok büyük ve telafisi zor bir yanlış yapıyorsunuz. Devam etmeyin. Çocuk istedi diye her şey yapılabilir mi? “Korkmuyoruz” deseler bile emin olun korkuyorlar ve bilinçaltlarında kalıyor. Hayal güçleri pireyi deve yapacak kadar genişken psikolojileri bozulur ve sıkıntı yaşarlar.
Kendisinden gelen cevap bazı şeylere olan inancımı sıfırlar nitelikteydi:
“Espriyi anlamamış olmanız ve dengesiz tavır sergiliyoruz gibi meşın açmanız ? Çok büyük hata yapmışsınız. Meyşını siler misiniz?” Yani o değil, ben çok büyük hata yapmışım. Oysa ben o paylaştığı cümlelerde tek bir espri bile göremedim. Kendisi hangisini espri olarak görüyordu acaba? 4 yaşlarındaki yeğenleri istedi diye ışıklarını kapattığı odada korkunç hikayeler anlatması mı çocukların rüyalarına girmesin diye arada gülmesi mi o yeğenin “Gülünce olmuyor ki” demesi mi ya da “Eyvallah bebe” sokak ağzı mı??? Velhasıl ben onun mesajını okuyup “meyşın(!)”ımı silemeden o kendi paylaşımını silmiş ve de beni engellemiş.
Geleceğimizi bunların yoğunlukta olduğu bir gençliğe bırakacak olmak beni ziyadesiyle üzüyor. Yanlış yapan ve yaptığı yanlış için kendisini uyarana da yanlış yapan bir kuşak… Utanmazlığı özgüven addeden, her konuda âlim olduğunu sanan ve kendisinden kırk fırın daha tecrübeli olanları dahi umursamayan bir kuşak… Bu genç hanım bile böyleyse diğerlerini hiç konuşmaya gerek yok.
metAh cakKo 